De cowboy
met horeca in zijn bloed
spectrum 6
PZC
Zaterdag 25 april 2009
Welkom!" Stralend
staat hij in zijn kolos
sale keuken. Strak in
het pak, als altijd.
De man die durfde,
volhield en supersuccesvol werd. Maar
van wie de naam Van Zuijlen in Vlis-
singen nog altijd minder zegt dan ge
woon Jerry, lerry van Joost. Van het
boulevardduo staat Jerry het minst in
de belangstelling. Zet Joost van Dam
me een stapje naar voren, dan neemt
Jerry van Zuijlen er juist eentje terug.
Een netwerker is hij niet Joost wel.
„Toen we in dit avontuur stapten, heb
ik met Joost de deal gemaakt: jij haalt
ze binnen, ik houd ze binnen."
Toen Jerry van Zuijlen in t96i werd ge
boren in Amsterdam, stond vader ach
ter de bar, moeder werkte in het hotel
van haar vader. Vier jongens hadden
ze, met Jerry als oudste. Toen die naar
de basisschool ging, verhuisden ze
naar Soest. Zo kreeg het stadje haar eer
ste café: Cascade. „Maar leren was niets
voor mij. Daar was ik veel te onderne
mend voor. Ik weet nog dat ik een
keer drie weken lang spijbelde. Liep ik
op de manege stallen uit te mesten.
Prachtig, tussen die paarden. Vriendjes
vertelde ik dat ik ziek was."
Toen Soest levendiger werd en hun ca
fé niet meer het enige was, trokken Jer
ry's ouders naar Middelburg. Op het
Damplein begonnen ze The Crazy Hor-
se. „Mijn ouders zorgden goed voor
ons. Was de één beneden, dan zat de
ander bij ons boven. Mijn broers en ik
maakten snel vriendjes, maar leren
deed ik nog steeds niet. Banketbakker,
daar droomde ik van, een eigen patisse
riezaak zoals ik dat op vakantie in Oos
tenrijk zag. Na de LTS ben ik gaan wer
ken in bakkerijen. Mijn ouders hadden
later Don Quichotte op het Damplein.
Een nachtclub was dat, de hipste in die
tijd. Rookwolken op de dansvloer, dat
had verder niemand in Zeeland."
Net zomin als de suède puntlaarzen,
die Jerry speciaal in Amsterdam ging
halen, en de nieuwste balspijkerbroe
ken. Nooit zat hij zonder vriendinne
tje. Maar ja, wat wil je ook, als deejay
van de populairste uitgaanstent. „Stie
kem hoopte ik het op een dag over te
mogen nemen. Maar toen mijn ouders
de zaak in de verkoop deden, werd mij
niets gevraagd. Ik was teleurgesteld, ja.
Pas veel later hoorde ik dat het niet lag
aan mijn capaciteiten. Ze wilden mij
behoeden voor het nachtleven dat ver
hardde. Steeds meer knokpartijen voor
de deur, ik die nergens bang van was.
Achteraf denk ik dat ze een goede keu
ze hebben gemaakt."
En werken deed Jerry toch wel. In de
haven, auto's van schepen rijden, of bij
Kloosterboer koeiepoten op de band
gooien. Zoals elke twintigjarige. Tot
Brede schouders, bruine kop.
Prachtig huis, paardentrailer op
het terrein. Negen horecazaken
onder zijn kont en een vriendin
die menig mannenhart sneller
doet bonzen. Maar een patser,
dat is Jerry van Zuijlen (47) nou
juist niet. Althans, niet meer.
door Wendy van den Hurk
foto Mechteld Jansen
zijn moeder een idee had: de midget-
golfbaan in Vlissingen was te koop.
„Stond ik daar met mijn puntlaarzen.
Matje in mijn nek. Luxe nachtclub in
mijn hoofd. Ik denk: écht niet. Toch
ben ik gaan kijken. Met Ronny Mahn,
met wie ik onafscheidelijk was. Moet
je je voorstellen, de twee stoerste jon
gens van Middelburg. We keken elkaar
aan en knikten: we deden het."
Ze legden al hun spaargeld bijeen, ver
bouwden de boel en kochten een pool
biljart. Maar na een halfjaar liep het
nog niet. De jongens moesten 's nachts
bijklussen. Tot Ronny een betere baan
kon krijgen en Jerry hem uitkocht.
Wat nou als hij er van die grote barbe
cues neerzette? „Nou, dat nam me
toch een vlucht! Bruiloften, kinder
feestjes, klaverjasclubs, oma's die tach
tig werden... Ook de bridgeclub, waar
van de leden een hele middag deden
met maar één kopje koffie. Ik was al
lang blij dat ik klanten had en gaf ze
nog een bitterbal toe."
Zestien jaar heeft hij de zaak gehad.
Pas in de laatste jaren begon hij geld
over te houden. Als je daar nou eens
het pandje onder de Sardijntoren van
koopt, tipte makelaar Jac Theelen hem
eind jaren negentig. „Nee, dacht ik, het
is toch allemaal ónder de boule te
doen? Maar toen ben ik toch die Leeu-
wentrap maar eens op gelopen. Het
werd Stefano's, vernoemd naar mijn
zoon. Vanaf de eerste dag was het een
succes. Druk! En ik maar noodplannen
maken. Tja, zo ben ik. Want wat als
het onderling misgaat? Wat als gasten
gaan klagen en niet meer terugkomen?
Of erger nog: het doorvertellen. Dood
ziek kan ik daarvan zijn. Maar ik heb
nog nooit een noodplan nodig gehad."
Sterker nog: zijn imperium breidde al
leen maar uit. Jerry nam ook de zaak
van de overbuurman, De Groene Dol
fijn, over zodat een paar jaar na Stefa
no's de champagneflessen voor Ray-
mondo werden ontkurkt. Vernoemd
naar zijn andere zoon.
Drie zoons heeft Jerry: Jerry (21), Ste
fan (15), Raymond (6), en een dochter:
Jersey (2). Alleen Stefan woont bij
hem thuis. „Die doet de afwas bij het
Badpaviljoen. Laatst mocht hij brood
jes maken. Dat vertelt-ie thuis dan
heel trots. Zo begint dat."
Een huisman is Jerry nooit geweest.
Zijn relatie liep op de klippen. „Lo
gisch. Ik was er nooit, 's Morgens vroeg
de deur uit en 's nachts pas thuis. Bren-
da, de moeder van mijn drie jongste
kinderen, werkt nog wel bij mij. We
hebben een goede band, we helpen el
kaar. Een paar jaar geleden kwam ik
Yvonne tegen. Zij had helemaal niets
met horeca. Ze komt uit de Antwerpse
juwelenbranche. Een echte zaken
vrouw. Maar mijn moeder zei: zij is de
perfecte gastvrouw voor Arion. En in
derdaad, ik heb nog nooit zo'n topper
gezien. Zij houdt dat hotel draaiende."
Hotel Arion, ja, dat is er ook nog bij ge
komen. Het was aanvankelijk alleen
van Joost van Damme, destijds squash-
maat van Jerry. „Hij woonde tegenover
de midgetgolfbaan en kon zijn auto
amper parkeren, omdat het bij mij zo
dmk was. We werden vrienden. Gin
gen samen sporten, schaken, karten.
Vier jaar geleden vroeg hij of ik met
hem wilde samengaan. Doodeng vond
ik dat. Kwam ik aan met mijn LTS, ter
wijl Joost hogere hotelschool heeft ge
daan. Het werd mijn eerste huwelijk.
Een écht huwelijk, met ups en downs.
We vullen elkaar aan. Joost is van de
theorie, ik ben praktisch ingesteld. Hij
gaat uit van het goede, ik twijfel. Soms
vertellen we elkaar flink de waarheid.
Maar zodra het over iets groots gaat, is
één 'nee' voldoende."
Grote zaken, daar hebben Jerry en
Joost er genoeg van. Terwijl andere ho
reca het hard te halen hebben, wordt
hun bedrijf Amadore groter en groter.
Hotel Arneville in Middelburg, Jersey
en Raymondo in Goes, Hotel Arion,
Stefano's, Raymondo, snackbar Jerry's
en strandappartementen de Gulden
Stroom in Vlissingen. En dan hebben
ze daar ook nog eens een bloemen-
zaak, Floradore. Jerry pakt zijn iPhone
erbij. Niet om zijn vele gemiste oproe
pen te beantwoorden, het apparaatje
vibreert zich een slag in de rondte op
tafel, maar om omzetcijfers te laten
zien. Dit doe ik elke ochtend, om
tien over acht. Krijg ik een slecht be
richt, dan spring ik gelijk in de auto.
Kijken wat ik kan doen."
Enne, hoe zit dat nou met Britannia?
Wordt het Vlissingse boulevardhotel
nog aan het triomfantelijke rijtje toege
voegd? Jerry lacht. Schenkt nog wat
thee bij. „Ik was al bang dat je dat zou
vragen. Weet je, ik kan er kort over
zijn. Brit blijft een droom. Sterker nog:
Brit was de reden voor Joost en mij
om samen te gaan. In de tijd dat we er
heel intensief mee bezig waren, had
den wij een plafond. En we zijn hele
maal tot dat plafond gegaan. Maar het
lukte niet. Jammer, we zouden Vlissin
gen graag een goed gevoel geven. Al
leen niet ten koste van alles."
Een paar jaar geleden zou Jerry zich
niet zo voorzichtig hebben uitgedrukt.
Dat komt door een man. Een soort
leermeester, wiens identiteit niet mag
worden onthuld. „Een wijs man, een
groot zakenman, licht spiritueel inge
steld. Hij laat me boeken lezen als De
Nieuwe Wereld van Eckart Tolle. Door
die man ben ik mijzelf al vijfhonderd
keer tegengekomen. Elk advies dat hij
geeft, is goed. Zijn beste advies? Om
eens goed naar mijn ego te kijken. Dat
was wel groot." Inmiddels is ook Joost
overstag. „Die man helpt ons door
vraagstukken heen. Meestal laat hij ons
de antwoorden zélf geven. Dat geeft be
vestiging. En rast. Hij remt mijn impul
sen. Zoals die van Britannia."
Een ander advies was om voortaan een
pak te dragen, in plaats van die strakke
shirtjes om zijn spierballen. En dus
deed lerry dat. Hij en Joost zijn serieus
met Amadore. „Vroeger dacht ik niet
na over dingen. Wat cowboy Jerry be
dacht, was goed. Nu is het anders. We
hebben allebei ons gezinsleven opgege
ven voor ons bedrijf Soms hoor ik de
mensen smiespelen. Hoe doet-ie dat
toch? Ze vergeten dat ik keihard werk.
Zeven dagen in de week. Vroeger leg
de ik dat uit. Nu reageer ik niet meer.
Ik ben Jerry van Zuijlen, die altijd be
zig is met zaken en die zijn kinderen
misschien te weinig ziet. Die ze mist
en die op zondag met ze gaat midget-
golfen. Het is goed zo."
Jerry van Zuijlen
Woonplaats: Oostkapelle
Geboortedatum: 29 augustus 1961
Burgerlijke staat: samenwonend. Vader
van vier kinderen: Jerry, Stefan, Raymond
en Jersey
Opleiding: LTS consumptieve techniek op
De Wellinge in Middelburg.
