reizen^ m Een nieuwe liefde Als kind stond ik al adem loos naar de Jungfraujoch oj -de Simplon te kijken Broek in Waterland is bijna een levend museum. Meer naar het oosten liggen zo mogelijk nóg mooiere dorpen. Rob van den Dobbelsteen maakte een verkenningstocht door Waterland. PZC Zaterdag 25 april 2009 reizen@wegener.nl 024-3650360 P weg naar Nepal verheug ik me in het bijzonder I 1 op het zien van de Himalaya. In mijn jonge rugzak- reisjaren heb ik die kans voorbij laten gaan. Op de een of andere manier voelde ik me altijd meer thuis in La tijns- en Midden-Amerika. Het Oosten trok mij niet, geen idee waarom. Nepal beleeft de jaarlijkse droge tijd. Ik interpreteer dat als positief, maar ik blijk het verkeerd te zien. Een gebrek aan re gen heeft in Nepal grote gevolgen. Het land draait namelijk m voor het overgrote deel op waterkracht. Geen regen bete- 7s kent geen water en zonder water geen kracht. Als gevolg daarvan gaat Nepal gebukt onder een strak energieschema. Midden in de nacht is er een paar uur stroom en ook over dag komt op gezette tijden elektriciteit uit het stopcontact, maar veel is het allemaal niet. Zodra de stroom van overheidswege wordt afgesneden, gaan overal de privégeneratoren aan. De dieselaggregaten spuiten hun roet met groot enthousiasme de atmosfeer in. Gefilterd worden deze uitlaatgassen in het geheel niet. Tel daarbij de uitstoot op die het niet aflatende verkeer voor zijn rekening neemt en het resultaat laat zich raden. Het dal waarin Kath- mandu ligt, wordt bedekt door een dikke deken smog. Zo dik dat de zon moeite heeft er doorheen te branden. Een vie ze, vette mist is het. Met de smurrie die je aan het eind van de dag in je zakdoek vindt, kun je na een week een klein op rijlaantje asfalteren. De levensverwachting onder de ze omstandigheden blijkt een jaar of 50 te zijn. Ik moet dus uitkijken. De vervuilde mist heeft nog een ander groot na deel. De machtige Himalaya ligt ergens achter het gordijn van roet. Er valt niets van te zien. Dat is voor mij een nog grotere tegenvaller dan de adem nood die de omstandigheden met zich meebrengen. Gelukkig moeten we na een paar dagen de stad uit. W6 reizen naar het oosten van het land. Volgens de prachtige foto's uit talrijke folders gaan we op weg naar uitzichten die hun weerga niet kennen. Monster- bergen van meer dan 8.000 meter hoog zullen we aan de einder ontwaren. Als kind stond ik al ademloos naar de Jungfraujoch of de Simplon in Zwitserland te kijken, hier kon het niet anders dan dat ik om zou vallen van ontzag. Maar na vier uur rijden, begin ik te twijfelen. We hebben een hoogte van 3.500 meter bereikt en de lucht is nog steeds heiig en ondoorzichtig als melkglas. Wanneer we even pau zeren op een hoge pas, wijst onze gids richting het noorden. Daar ligt de Himalaya, daar verrijzen de machtige bergen die zo tot de verbeelding spreken. Het zal wel, maar nu zien we helemaal niets. Het enige dat opvalt, zijn de rookpluimpjes die achter elk huisje vandaan komen. De bergen zijn verba zingwekkend dichtbevolkt Er zijn veel vuurtjes, dus veel rook. Die kringelt niet recht naar boven om weggeblazen te worden door een frisse wind. Nee, de rook verzamelt zich als een dikke, blauwige laag die de dalen lijkt af te dekken. Een foto in de eetkamer van ons bescheiden hotelletje laat het adembenemende uitzicht zien op een heldere dag. Het is inderdaad ongelofelijk en dat blijft het ook, want voorlo pig wijst niets er op dat die bergen daar ook echt zijn. Wij zien maar net de heuveltjes die het dichtst bij liggen. Na een paar dagen hebben we de hoop opgegeven. We blijven nog een nacht, dus zullen we het moeten doen met die foto. Om half zes de volgende ochtend wordt op de deur ge bonkt. Onverstaanbare kreten dringen langzaam tot me door. Ik herken de schelle stem van onze kokkin. Slaapdron ken ruk ik de deur open. Daar staat ze, lachend te wijzen richting het dal waar het de afgelopen dagen zo mistig was. Maar nu niet meer. Ik ben meteen wakker. Het dak van de wereld glanst helwit in het ochtendlicht. Adembenemend. Ie ziet de sneeuw van de flanken waaien. Wat zal de vlag mooi wapperen als je de top bereikt. Vanuit een luie ligstoel genieten we een half uur lang van het indrukwekkende spek takel. Dan is de voorstelling voorbij. Flarden rook beginnen het zicht langzaam weer te belemmeren. Pas wanneer het mistgordijn weer geheel is dichtgetrokken, besefik dat ik ver geten ben een foto te maken. Stom. Moet ik nog maar een keer terugkomen. En waarom niet? Op de een of andere ma nier heb ik de smaak van het oosten nu wel te pakken. De zomer begint Marken [N2471 Broek in Waterland Waterland Zuiderwoude Defie: KerkAe Oosterpoel Arken Ae Uitdam Holysloter Die Zunderdorp Randsdorper Die Ransdorp Holysloot Uitdammér Die 'arnegat Kinselmeer IJsselmeer De robuuste toren van Ransdorp rijst als een rots op uit het landschap. Waterland beschikt sinds kort over een fietsroutenetwerk. Via het zo genoemde knooppuntensysteem kan de fietser zelf zijn route uitzet ten waarbij onderweg niet meer voortdurend op de kaart hoeft te worden gekeken. Meer informatie op www.fiet5routenetwerk.net. Het pontje van Holysloot (alleen voor voetgangers en fietsers) vaart tot en met eind juni en in septem ber in de weekeinden van 09.00 tot 17.00 uur. In juli en augustus vaart de pont alle weekdagen van 09.00 tot 17.00 uur. Bij de pontbaas kun nen ook kano's, roeiboten en efek- troboten worden gehuurd. Meer in formatie: 020-4904612. Waterland laat zich het best bewonderen vanaf het fietspad dat jaren geleden bovenop de IJsselmeerdijk tus sen Durgerdam en De Nes werd aangelegd.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2009 | | pagina 106