reizen^
m
Een nieuwe liefde
Als kind stond ik al adem
loos naar de Jungfraujoch
oj -de Simplon te kijken
Broek in Waterland is bijna een
levend museum. Meer naar het
oosten liggen zo mogelijk nóg
mooiere dorpen. Rob van den
Dobbelsteen maakte een
verkenningstocht door Waterland.
PZC
Zaterdag 25 april 2009
reizen@wegener.nl
024-3650360
P weg naar Nepal verheug ik me in het bijzonder
I 1 op het zien van de Himalaya. In mijn jonge rugzak-
reisjaren heb ik die kans voorbij laten gaan. Op de
een of andere manier voelde ik me altijd meer thuis in La
tijns- en Midden-Amerika. Het Oosten trok mij niet, geen
idee waarom.
Nepal beleeft de jaarlijkse droge tijd. Ik interpreteer dat als
positief, maar ik blijk het verkeerd te zien. Een gebrek aan re
gen heeft in Nepal grote gevolgen. Het land draait namelijk
m voor het overgrote deel op waterkracht. Geen regen bete-
7s kent geen water en zonder water geen kracht. Als gevolg
daarvan gaat Nepal gebukt onder een strak energieschema.
Midden in de nacht is er een paar uur stroom en ook over
dag komt op gezette tijden elektriciteit uit het stopcontact,
maar veel is het allemaal niet.
Zodra de stroom van overheidswege wordt afgesneden, gaan
overal de privégeneratoren aan. De dieselaggregaten spuiten
hun roet met groot enthousiasme de atmosfeer in. Gefilterd
worden deze uitlaatgassen in het geheel niet. Tel daarbij de
uitstoot op die het niet aflatende verkeer voor zijn rekening
neemt en het resultaat laat zich raden. Het dal waarin Kath-
mandu ligt, wordt bedekt door een dikke deken smog. Zo
dik dat de zon moeite heeft er doorheen te branden. Een vie
ze, vette mist is het. Met de smurrie die je aan het eind van
de dag in je zakdoek vindt, kun je na een week een klein op
rijlaantje asfalteren. De levensverwachting onder de
ze omstandigheden blijkt een jaar of 50 te zijn. Ik
moet dus uitkijken.
De vervuilde mist heeft nog een ander groot na
deel. De machtige Himalaya ligt ergens achter het
gordijn van roet. Er valt niets van te zien. Dat is
voor mij een nog grotere tegenvaller dan de adem
nood die de omstandigheden met zich meebrengen.
Gelukkig moeten we na een paar dagen de stad uit.
W6 reizen naar het oosten van het land.
Volgens de prachtige foto's uit talrijke folders gaan we op
weg naar uitzichten die hun weerga niet kennen. Monster-
bergen van meer dan 8.000 meter hoog zullen we aan de
einder ontwaren. Als kind stond ik al ademloos naar de
Jungfraujoch of de Simplon in Zwitserland te kijken, hier
kon het niet anders dan dat ik om zou vallen van ontzag.
Maar na vier uur rijden, begin ik te twijfelen. We hebben
een hoogte van 3.500 meter bereikt en de lucht is nog steeds
heiig en ondoorzichtig als melkglas. Wanneer we even pau
zeren op een hoge pas, wijst onze gids richting het noorden.
Daar ligt de Himalaya, daar verrijzen de machtige bergen die
zo tot de verbeelding spreken. Het zal wel, maar nu zien we
helemaal niets. Het enige dat opvalt, zijn de rookpluimpjes
die achter elk huisje vandaan komen. De bergen zijn verba
zingwekkend dichtbevolkt Er zijn veel vuurtjes, dus veel
rook. Die kringelt niet recht naar boven om weggeblazen te
worden door een frisse wind. Nee, de rook verzamelt zich
als een dikke, blauwige laag die de dalen lijkt af te dekken.
Een foto in de eetkamer van ons bescheiden hotelletje laat
het adembenemende uitzicht zien op een heldere dag. Het
is inderdaad ongelofelijk en dat blijft het ook, want voorlo
pig wijst niets er op dat die bergen daar ook echt zijn. Wij
zien maar net de heuveltjes die het dichtst bij liggen. Na een
paar dagen hebben we de hoop opgegeven. We blijven nog
een nacht, dus zullen we het moeten doen met die foto.
Om half zes de volgende ochtend wordt op de deur ge
bonkt. Onverstaanbare kreten dringen langzaam tot me
door. Ik herken de schelle stem van onze kokkin. Slaapdron
ken ruk ik de deur open. Daar staat ze, lachend te wijzen
richting het dal waar het de afgelopen dagen zo mistig was.
Maar nu niet meer. Ik ben meteen wakker. Het dak van de
wereld glanst helwit in het ochtendlicht. Adembenemend.
Ie ziet de sneeuw van de flanken waaien. Wat zal de vlag
mooi wapperen als je de top bereikt. Vanuit een luie ligstoel
genieten we een half uur lang van het indrukwekkende spek
takel. Dan is de voorstelling voorbij. Flarden rook beginnen
het zicht langzaam weer te belemmeren. Pas wanneer het
mistgordijn weer geheel is dichtgetrokken, besefik dat ik ver
geten ben een foto te maken. Stom. Moet ik nog maar een
keer terugkomen. En waarom niet? Op de een of andere ma
nier heb ik de smaak van het oosten nu wel te pakken.
De zomer begint
Marken
[N2471
Broek in Waterland
Waterland
Zuiderwoude Defie:
KerkAe Oosterpoel
Arken Ae Uitdam
Holysloter Die
Zunderdorp
Randsdorper Die
Ransdorp
Holysloot
Uitdammér Die
'arnegat
Kinselmeer IJsselmeer
De robuuste toren van Ransdorp rijst als een rots op
uit het landschap.
Waterland beschikt sinds kort over
een fietsroutenetwerk. Via het zo
genoemde knooppuntensysteem
kan de fietser zelf zijn route uitzet
ten waarbij onderweg niet meer
voortdurend op de kaart hoeft te
worden gekeken. Meer informatie
op www.fiet5routenetwerk.net.
Het pontje van Holysloot (alleen
voor voetgangers en fietsers) vaart
tot en met eind juni en in septem
ber in de weekeinden van 09.00 tot
17.00 uur. In juli en augustus vaart
de pont alle weekdagen van 09.00
tot 17.00 uur. Bij de pontbaas kun
nen ook kano's, roeiboten en efek-
troboten worden gehuurd. Meer in
formatie: 020-4904612.
Waterland laat zich het best bewonderen vanaf het fietspad dat jaren geleden bovenop de IJsselmeerdijk tus
sen Durgerdam en De Nes werd aangelegd.