Van het Goese front:
Pantus, Ramanandra en
'n beetje Van der Ven
Advertenties
op deze pagina
vallen
hoegenaamd
niet op.
„b.v. de "voordelige"attentie
Werktheater, grote
baas in eigen huis
Bijeenkomst KVO
Nico, troosteloos
en gemanifesteerde
beperkingen
Chris Hinze
Combination
vjoensdag
in Middelburg
Koffieconcert in
Zuidlandtheater
Gevraagd:
JONGE KELNER OF
SERVEERSTER
NEDERUNDS KOFFIEHUIS
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MAANDAG 24 FEBRUARI 1975
In het museum voor Zuid- en
Noord-Bevel and aan de Goe
se Singelstraat laat de kunste
naar J. J. Pantus uit Haarlem
een vrij grote collectie werk in
verschillende technieken zien:
olieverf, acryl, tempera, aquarel
en pastel.
Het is, hoewel Pantus onomwon
den blijk geeft met die technie
ken zeer goed de weg te weten, een
weinig opzienbarende tentoonstel
ling. Dat komt dan mijns inziens
vooral door het feit dat de expo
sitie lamgedrukt wordt door de
nogal schreèuwerig de aandacht
eisende acryiprodukten die de
meest recente werkperiode ma
nifesteren. Ook de enkele werken
uit deze tijd, die in olie zijn
uitgevoerd, ontkomen niet aan
dat beeld. Ik vind ze qua vormge
ving, compositie en toon allergru
welijkst, studiewerk op-weg-
naar-nieuwe-uitdrukkingsmoge-
lijkheden dat men stilletjes in
het atelier laat.
Tegenover deze 20 nummers tel
lende 'afdeling van de jammer'
staan evenwel de ruim veertig
andere werken, dié voor het gro
te deel wat vroeger zijn. Ze zijn
ook beter en tenen de kwaliteit
die zonder meer het deel van
Pantus is. Zo zijn er echt aardi
ge, soms sterke stillevens, goede
portretten en af en toe zeer tref
fende, speelse aquarellen, waar
de in het andere werk zo nadruk
kelijk gehanteerde vorm plezierig
naar de achtergrond is gedron
gen.
Samenvattend: een tentoonstel
ling waar twee nogal verschillen
de werelden samenkomen. Het
zal allemaal wel bij de 'ontwikke
ling' horen, maar ik heb er
tegen de achtergrond van wat
Pantus werkelijk kan wat
moeite mee die ontwikkeling ple
zierig te noemen. Dat ligt niet
aan de onderwerpen (snelverkeer,
voetbal en nog zo wat) maar aan
de manier waarop ze worden ver
beeld en gepresenteerd.
(Schutterszaal van het Museum
te Goes, Singelstraat, dagelijks
open maar dat geldt niet voor
zondag en maandag).
ie toch op de Goese tentoon-
stellingstoer is, moet het mu
seumgebouw niet meteen uitwan
delen, want er is daar meer
veel méér te doen. In de
ruimte waar anders de thuiscol-
lectie van de SBK (artotheek) is
ondergebracht, 'loopt' momenteel
de collectie 'Grafiek uit Zeeland',
waarover deze week nog enkele
notities mijnerzijds volgen-
Voorts is er in het 'zijkamertje'
zonder enig gerucht nog
wat werk van in Zeeland arbei
dende kunstenaars samenge
bracht. Het zijn eigenlijk "losse
nummers' die het geheel zonder
begeleiding moeten stellen: geen
aankondiging, geen papiertje,
niets.
Ik neem maar aan dat ze op
de één of andere manier'bij het
Uitleencentrum horen of tijdelijk
zijn ondergebracht-
Centrale figuur in dat kleine ka
mertje is Van der Ven, Gerrit. Ik,
die nooit onder stoelen of ban
ken heb gestoken dat ik deze
kunstenaar als weinigen in dit
gewest waardeer, betreur het ui
termate dat Van der Ven niet
een wat ruimere en wat meer
officiële expositiemogelijkheid
heeft gekregen. Hij zou daar zijn
wat grotere schilderwerk kwijt
kunnen mét de kleinere zaken (te*
keningen, illustraties, ontwerpen
en documentatie) en zo eens ko
men tot 'n meer 'afgeronde' pre
sentatie van zijn werk en wat er
bij hoort.
Wat hier te zien is, kan niet meer
zijn dan een verwijzing, zij het
een aardige (SBK-gebouw, Singel-
straat. Goes).
In de hal van het Stadhuis aan de
Goese Groote Markt laat Ra
manandra. in de wereld Reinier
de Muynck, een deel van zijn
collectie zien. Nu deze hal, na de
inrichting van het lunch café, van
gemeenschapsruimte in feite een
commerciële ruimte is geworden.
Het viel daarbij op dat Ramanan
dra zich zeer snel ontwikkelt,
waarschijnlijk door heel hard te
werken. Zijn tekeningen worden
"breder', dieper en puur en er
komt ook iets meer warmte bij.
De kleine, wat duistere tentoon
stelling in het Stadhuis, onder
streept, dat op de bladen van tijd,
dood, mysterie, de levenstekeais
van deze en gene zijde.
(Hal Stadhuis. Lunchcafé, ingang
Marktzijde Goes).
Wie zich intussen afvraagt
waar de collectie van het
Uitleencentrum voor de duur van
de expositie 'Grafiek uit Zeeland'
is ondergebracht, zij verwezen
naar de Vleeshal van het Stad
huis te Middelburg. Als men daar
is uitgekeken, zakt de verzame
ling de Grote Stroom af om in
Temeuzen getoond te worden.
O
is het leuk te kunnen melden dat
de exploitant de weg terug naar
de oorspronkelijke bestemming
best ziet zitten- Hij heeft nu in
elk geval Ramanandra. Goes' kun-
senaar, de gelegenheid gegeven
iets van zijn werk te laten zien.
De ruimte is er niet optimaal
voor geschikt, maar met wat
meer en gericher licht zou het
eten aardige gelegenheid zijn de
wat schaarse 'culturele' accom
modatie in meer blijvende zin uit
te breiden.
Ramanandra exposeert al enkele
jaren in deze streken: ik herinner
me Kortgene. de Kloetingse Verf-
molen en tentoonstellingen in
het grotere WEB-verband zoals
er nog onlangs één werd gehou
den in de Vleeshal te Middelburg.
Jazzclub Goes in 'De
GOES Vrijdagavond 28 februari isj
het Jazzcafé van de Jazzclub Goes
weer open. Op die avond zal er leven
de Jazzmuziek te beluisteren zijn inl
■De Veste.' Er treedt een formatie op.l
Veste'
samengesteld uit leden van het huisor-j
kest "Whisper Not' en twee gastmusi-
cL De gasten zijn Cees de Bie en Wim
Kuyper, die respectievelijk bas en alt
sax/piano spelen. Zij komen uit Bra-1
bant en genieten daar bekendheid on
der andere door hun optreden in de
Big Bad Jack van Pol. Voorts treden
op: Henk Sinke - slagwerk, Menno
Radema - piano en André van Schaick
- tenorsax. De jazzavond begint om 9
uur.
Hotel Schiphol Frommer omlijst
uwvliegvakantie met gastvrije attenties.-
Tijdens uw vliegvakantie kunt u uw auto gratis parkeren bij Hotel Schiphol
Frommer. Dat scheelt u voor twee weken minstens 35 guldenen dan
weten dat we u ook nog een vriendelijke kamer-korting geven, als
u de nacht voor cn ro u wilt na uw vakantie bij ons doorbrengt.
Plus nog enkele attenties, soals vervoer per eigen bus
Centraal Station/hotel en hotd/vliegveld v.t. Uw verleng-
ow-vaknntic-chequeboekje ligt klaar bij uw reisbureau
Neem de vlucht via Frommer
Hotel Schiphol Frommer,Schipholweg 181,Badhoevedorp.TclefooTr
O
'adat het Middelbrugs Werktheater
dit seizoen als 'aantrekker' van
een in het algemeen succesvolle
reeks proaukties van het amateurtoneel
heeft gefungeerd, heeft het zaterdag
avond in een vol eigen huis op nogal
nadrukkelijke wijze aan de andere
kant, de 'spelende', van zijn bestaan
herinnerd.
Deze zijde lijkt me voor leven en wer
ken van de stichting verreweg de be
langrijkste: zelf dóen houdt het lamp
je brandend en het licht ervan mag
er best zijn.
De andere activiteiten hoeven er bo
vendien met onder te lijden. Voor de
Het is ook het moeilijkste deel, een
deel althans dat enige 'omzichtigheid
en beleid' eist van zowel regisseur als
acteurs.
Het kwam er het best van af en dat
zegt heel wat.
Inesco heeft 'Jacques of de On
derwerping' als duiding de ondertitel
'naturalistisch blijspel' meegegeven.
Nadat het Middelbrugs Werktheater Men kan 20 wel zeggen dat het stuk
dit seizoen als 'aantrekker' van daar geheel aan voldoet. Het is een
aanval op het kleinburgerdom en zijn
wetten van welstand en behoren.
Dat burgerdom bepaalt het leven van
wie het strikken kan: zo en niet an
ders, stel je voor dat je uit de toon
zou vallen. Alleen dit: hoe sterk is'
de toon. hoe hoog en wat is precies de
speeltijd?
Heet is een thema dat zo oud zal zijn
als het ontstaan van enige vorm van
samenleving. Wat lonesco doet is va
riëren op dat thema, op zijn strikt ei
gen wijze, zo onbescheiden als moge
lijk is met een volheid aan humor die
reeks van dit seizoen, tóch een expert- bet inktzwarte tafereel boeiende tus-
senkleuren geeft.
Rond de jongen, die als radertje In
ment waarvan het succes maar moest
worden afgewacht, is in steeds breder
kring belangstelling gekweekt. Er is
nu voor de zaterdagavonden in de Kui
perspoort een vrij vast publiek en dat
betekent dan weer dat deze vorm van
bezig zijn het eigen bestaansrecht
ruimschoots bevestigt. Het is daaren
boven beslist van enig nut dat een zo
goed 'werkbare (hoewel voor muziek
praktisch lamgeslagen) accommodatie
als het Kuiperspoorttheater haar func
tie geheel waarmaakt. Nog al te vaak
ziet men ook in deze provincie
dat gemeenschapsruimten die genoeg
kwaliteiten hebben om ook werkelijk j
en intensief gebruikt te worden, vele
dagen en avonden leeg staan te staan. I
Zo is het dunkt mij uit-den boze datj
de kleinere accommodaties in Midden-
Zeeland (Kuiperspoort. Edenburg in
Vlissingen, maar ook de Kapel van St.-
Maarten) zo slecht bedeeld zijn met
financiële middelen dat van een eniger
mate continu te noemen programma
zelfs in opzet geen sprake kan zijn.
Wie zal de aansluiting op circuits van
professionele aard, waar de rest van
het land met ongeveer dezelfde voor-I
zieningen wél van profiteert, hier be-j
talen? Wie maakt nu eindelijk de weg'
eens vrij voor een daadwerkelijke uit-1
wisseling tussen de kleinere theaters,!
waarbij ik ook aan Hulst denk? Is
daar geen taak voor ae provincie, waar j
naar ik zo nu en dan verneem
toch in de cultuurpot geroerd kan
worden? Als ik mij niet vergis moet'
de eerste cent nog naar de Kapel van
St.-Maarten, waar men intussen wel!
vaak mensen moet teleurstellen omdat
ze wegens de te grote belangstel--
ling geen plaats meer konden krij
gen. Gaat er op den duur niet al te
veel geld zitten in de zogenaamde 'gro
te produkties' die de laatste seizoenen
met enige hardnekkigheid vasthouden
aan dezelfde publieke belangstelling
als de 'kleintjes'?
Ik meen dat de reeks van het Middel
burgs Werktheater als (amateur-) be
middelingskantoor deze zaken nog
eens aan het licht stelt, simpelweg zo
wel het inhoudelijke als het publieke
succes,
Un dan nu de voorstelling van het
•Li Werktheater: twee eenakters, ge
heel verschillend van toon en kleur.
In "De tijger' brengt Schisgal twee
mensen bijeen in nu niet direct alle
daagse omstandigheden. Een man kid
napt een jonge vrouw, stopt haar in
zijn keldertje en gaat er vervolgens
nogal dreigend tekeer. Koestert deze
man Landru-gevoelens, moordend om
wille van het moorden, speelt de lust
des vleesches hem parten of heeft hij
iets te zeggen? Wil hij misschien de
onbegaanbare weg van het absurde be
gaanbaar maken in een poging tot on
gewoon maar direct contact?
Feit is dat de man, dromer en schim-
vechter, duidelijk het slachtoffer is
van eenzaamheid en dat op een zo in
grijpende manier dat hij de aanslui
ting met wat men de realiteit, zal
noemen verloren is. Hij wil, al heeft
het er niet meteen alle schijn van. de
verbinding herstellen.
Hij vindt zijn weg in de reactie van
de vrouw, ook al zo'n slachtoffer van
een in wezen veel burgerlijk soort een
zaamheid. Ze komen er samen wel uit,
omdat hun ervaringen een zo omvat
tend deel van het gewone leven van
alledag blijken te zijn dat de kans
op een versmelting van weten en voe
len geheel open is. Ze grijpen die
hebben daarmee eigenlijk nog het
minst moeite.
Schisgal heeft dit spel-van-de-terugkeer
een harde, directe tekst meegegeven,
zo hard en direct als het leven in al
zijn facetten verdient.
Mieke Elenbaas en Teun Peeck gaven
de figuren van Schigsal vrij krachtig
gestalte en hun beste momenten lagen
in de wending van het stuk, uitgere
kend het gedeelte dat zich aan een
al te direct speelbare emotie onttrekt
en verstilling vraagt.
HULST In een der zalen van het
Maristenklooster te Hulslt hield een
125-tal leden van de kring Huist van
de KOV onder leiding van mevrouw
G. Mangnus-Staal een bijeenkomst. De
heer P. Vereecken uit Kemzeke (B)
vertoonde er de passiefilm "Luister
een keer, veertien keer' met beelden
uit Breskens en de hjdensacties in
houtsnijwerk van pastoor Omer Giel-
liet uit Breskens uit de r-k kerk H.
Barbara van Breskens.
het grote uurwerk niet wil maar moet
meedraaien, schuift op verschillend
plan de mensheid: generaties en
generaties, de schijven en schillen
de kern.
Al van het begin af is duidelijk dat
er niet gebarsten maar gebogen zal
worden: er is voor deze jongen en
meisje als schakel naar de wereld die
toch méér de zijne zal zijn dan hij
in aanleg toe wil geven. De grote muil
gaat open en verzwelgt het jongste
slachtoffer: dat was dan dat. de op
stand is gebroken. De mensheid kan
wegschuiven, het gat in de gelederen
is gedicht.
Inoseco vertelt het met oneindig veel
poëzie waarin hij de taal een belang
rijk deel van haar functie hergeeft.
Regisseur Van Noort spreekt in zijn
inleiding over een 'desintegratie van de
taal'. Men moet er echter wel reke
ning mee houden dat zulks niet slechts
de structuur van de taal op zich raakt.
Het directe gevolg is een grotere in
tegratie op het niveau van weten, aan
voelen en begrijpen: daar vallen
ook al structureel de grootste klap
pen, al zijn die bevrijdend.
Het is een procédé dat al op velerlei
wijze is toegepast en als zodanig is het
oud. Ionesco's poëzie is evenwel niet
tijdgebonden: het stond er voor giste
ren, het staat er voor vandaag en mor
gen? Wie anders dan lonesco spreekt
zo overtuigd over morgen?
Het Werktheater heeft onder re
gie van Ad van Noort lonesco
gegeven wat hem toekwam, met in
spel heel mooie, poëtische kracht-,
dadigheden in het 'duet' als Jacques
en Roberta (Kees Elenbaas en José
Jonkers) de weg naar de onderwer
ping plaveien met blommen van taal
en verbeelding.
Van Noort heeft gekozen voor een
nogal klassieke opvatting over de
enscenering van dit stuk. het is er één
uit vele mogelijkheden. Ikzelf zou het
VLISSINGEN, 'DE PIEK'
Een optreden van de zangeres Nico, die
tn de zestiger Jaren enige vermaardheid ver
wierf door haar werk met de Newyortee
groep 'The Velvet Underground', die optrok
met de kunstenaar Andy Waihol
Iets troostelozer dan een optreden van
de Pools-Duitse zangeres Nico kan men
in de popmuziek nauwelijks bedenken.
De in Parijs verblijvende en Andy War-
hol-volgelinge van het eerste uur was
zaterdagavond in 'De Piek' om haar on
metelijke troosteloosheid eens te be
wijzen aan het Zeeuwse publiek, dat
weieens van The Velvet Underground
heeft gehoord.
Haar instrument, een soort vestzak
harmonium, was in het midden van
het podium opgesteld en vanaf die
plaats stortte ze gedurende ruim een
uur haar morbide kommer en kwel
over de volgepakte zaal uit. Zonder
noemenswaardige nuanceringen in
stem en begeleiding had ze het voort
durend over haar favoriete onderwer
pen als eenzaamheid en allerlei vor
men van criminaliteit. Al pedalerend
gaf ze de nu een dan gregoriaans-
achtige gezangen ten beste, die de
oplettende popliefhebber al van haar
(vier) elpees kende. Na twee nummers
stond ze steevast op van haar zitplaats
om met een enigszins onwennig reage
rende jongeman achter op 't podium te
spreken over hoe het was gegaan. Het
publiek volgde haar bewegingen muis
stil.
Het optreden begon al met de van
haar bekende lijzige opkomst. De tal
rijke aanwezigen stonden toen nog en
nadat ze daar met haar eentonige graf
stem een paar vraagtekens bij zette,
ging iedereen gehoorzaam en afwach
tend op de grond zitten. Het concert
kon beginnen: „Welcome to the sa
loon", sprak ze bedaard, en zette het
eerste werkje in.
Om haar reputatie als anti-ster nog wat-
kracht bij te zetten, hield ze niet op met
klungelik geformuleerde verontschuldi
gingen over haar beperkte mogelijkhe
den: „Ik ben vergeten, wat ik nu moet
zingen" en „Sorry, ik ben het slot
dit lied kwijt", en. op een verzoekje
uit de zaal: „Ik zou dit graag willen
spelen, maar ik heb geen gitarist bij
me". Verontschuldigingen als; „Er is
hier vanavond helaas niemand als Bob
Dylan" of: „Daar kan ik tot mijn spijt
niet aan beginnen, mijn orgel is het
enige instrument dat ik kan dragen".
Kortom, een voorstelling vol uitgespro
ken gemiste kansen, waarvan het pu
bliek desondanks met een zeker gevoel
van eerbied scheen te genieten. Zoiets
als muzikale aad-art.
Tijdens de laatste tournee in Amerika
van George Harrison trad ook zijn boe
zemvriend Ravi Shankar op. Shankar
is bekend door zijn knappe sitarspel
van traditionele Indiase muziek. Maar
iemand uit het poppubliek, kennelijk
niet erg gecharmeerd van Shankars
melodieën, riep tijdens een doodstil
moment: .Boogie!" En eerlijk gezegd
bekroop ons ook de neiging om zater
dagavond iets dergelijks te roepen. Een
uitzondering mag misschien worden ge
maakt voor de typische Nico-uitvoering
van "The End' van The Doos. Dat stuk
kreeg nog best een acceptabele uit
voering van mevrouw Nico mee.
Waarmee nog niet gezegd wil zijn, dat
'De Piek' Nico beter in Parijs had kun
nen laten zitten. Initiatieven om lieden
als Kevin Coyne, Gong en andere min
of meer experimentelen uit te nodigen,
verdienen alle steun. Steun ook van het
Vlissingse luisterpubliek, dat terecht in
groten getale was komen opdagen. En
stuk minder luidruchtig en nadrukke- misschien zijn er toch wel twee of drie
bezoekers geweest, die van Nico heb
ben genoten. Dat hou je toch.
F. F.
lijk hebben gemaakt, en gekozen heb
ben voor een meer verticaal toneel
beeld, met de acteurs op een in hoogte
wisselend spelplan. Dat zou aansluiten
bij de iets grotere ruimtelijkheid (ook
in tijd) die mij voor ogen staat en een
grotere ruimte vrijhouden voor de
acte van de directe onderwerping. Ik
geef toe: een andere oplossing uit vele.
Ondanks kleine oneffenheden (mét
als uitschieter soms slecht spreken)
kreeg het stuk zoveel boeiends mee
dat ik er een tweede 'zitbèurt' best
Dat zou al volgende week
kunnen als dan de Zeeuwse Komedie
in het Vlissingse Vestzaktheater niet
de première zou hebben van het Horo-
wicz-programma. Coördinatie?
Ir. Beenhakker yoor
ZVU in Oostburg
OOSTBURG In het kader van drie
voordrachten voor de afdeling West-
Zeeuwsch-Vlaanderen van de Zeeuwse
volksuniversiteit houdt ir. A. J. Been
hakker, planoloog bij de Provinciale
Planologische Dienst, donderdagavond
27 februari een lezing in de burger
zaal van het gemeentehuis in Oost
burg. Het thema van ir. Beenhakker
zal zijn de toekomst van Zeeuwsch-
Vlaanderen, beschouwd vanuit de hui
dige ontwikkeling. De bijeenkomst be
gin om 20.00 uur.
OPTREDEN IN
'OPEN DE BEUK'
MIDDELBURG Woensdag zal Chri,
Hinze een optreden geven in Middel
burg. Het jongerencentrum 'Open de
Beuk' in de Zeeuwse hoofdstad beeft
de fluitist tijdens ccn kort verblijf it
eigen land na een Amerikaanse reis j
en met een wereldtournee voor de I
boeg kunnen contracteren.
Het is de tweede keer dat de Chris
Hinze Combination naar Middelburg
komt,. De fluitist trad enkele jaren ge
leden met zijn begeleidingsgroep ook
al eens op in het jongerencentrum aan
het Koorkerkhof Het optreden van I
woensdag begint om negen uur j
'savonds.
De groep die Chris Hinze momenta!
begeleidt bestaat uit een intema'io
naai gezelschap. Het zijn de Bér
Michel Herr (piano), eens winnay
van het Loosdrechts Jazzfestival et
begeleider van J. R. Monterose; de Ne
derlander Henk Zomer (drums), dt
Duitser Stefan Diez (gitaar) en de
Amerikaan Roger Cooke (bas), die a! 1
eerder deel uitmaakte van de begelet
dingsgToep en in eigen land ook nor
heeft gespeeld met Gerry Mulligan.
Voor "De Beuk' is de contractering van I
de 'Chris Hinze Combination' oven
gens geen gemakkelijke zaak, vena-
kert projectleider Rinus Roepman - I
'de topper van dit seizoen'. Met te i
optreden wil men een zo breed mog*
lijk publiek naar het jongerencentra;
trekken.
Het laatste jaar ontwikkelt het Jonge
rencentrum vrijwel wekelijks activitei
ten (muziek, toneel en film) naar bui-
ten. Hoewel het zich voor een zo breed I
mogelijk publiek wil opstellen, ben*
drukt projectleider Roepman dat D-
Beuk' in de eerste nlaats vooral ee
opvangcentrum blijkt te zijn voor
jeugdige werklozen. .Dat is een bee:;;
een vergeten groep in Middelburg",
zegt. hij.
Mede daardoor werkt het jongerencen
trum met lage entreeprijzen voor mu
ziek, film en toneel. Overigens ls de
kleine ruimte soms en zeker bij h«
komende optreden van Chris Hinze -
een handicap. Met. een 200 bezoeken
is de zaal meer dan vol.
In deze situatie komt nog dit jaai ver- -
andering wanneer het jongercncsy
trum verhuist, en de vroegere kweek
school aan de Herengracht die daar I
voor nog moet worden opgeknapt - I
betrekt. Aan de plannen hiervoor I
wordt momenteel druk gewerkt.
Koffieconcert met
Stanley Hoogland
MIDDELBURG Het optreden vand;
pianist Stanley Hoogland ln Middel
burg trok zondagmorgen veel belang
stelling. De solist bekend vertolker
va.i kamermuziek en begeleider ra
violiste Vera Beths ontmoette bij
zijn optreden in de concert- en gehoor-
zaal een enthousiast publiek dat v«i
waardering aan de dag legde voor rijn
verrichtingen op een authentiek 18e,
eeuwse Weense Trönlinvleugel,
Stanley Hoogland leraar aan het
Haags Conservatorium met als specia
liteit oude instrumenten bracht op
het ZCU-koffieconcert muziek van Beet
hoven op een instrument uit de tijd
van de componist. Behalve muziek ras
Beethoven speelde Stanley Hoogland
muziek van Mozart. Von Weber en
Fields.
TERNEUZEN Arie Karreman en i
Clement van den Bulck, Temeuzemse
musici en beiden leraar aan de ge
meentelijke muziekschool, hebben v#
dag voor een talrijk gehoor een kof- I
fieconcert gegeven in het Zuidlandtbe
ater. Pianist Karreman en klarinettist
Van den Bulck brachten een afwisse
lend programma met werken van uit
eenlopend karakter. Voor de pauze
speelden ze werken uit de romantiek:
Phantasiestiicke op 73 van Robot
Schumann en de sonate op. 120 no. 1
van Johannes Brahms, na de paus
kwamen modernere werken aan bo± I
vijf korte dans-preludes van W. Lutos-
lawski (geb. 1913) en de sonate voor
klarinet en piano van Francis Poulenc
uit 1962. Het publiek beloonde Karre- i
man en Van den Bulck met een gul
applaus, waarna een bóegiftje volgde; I
een serenade van Albeniz.
Vanaf zaterdag 22 maart
alle zaterdagen weer
geopend van 21.00 uur
tot 03.00 oor
Tevens een dame voor 3 a 4
morgens per week voor onder
houd.
Markt 49 - Middelburg
Dit was een advertentie Danku
